தவறு செய்து விட்டேன்
போலிருக்கிறது..
இனி நிகழக்கூடாது யாருக்கும்..
நினைவுகளை பலவந்தமாய் அடைத்து
விடுதலையை மறுத்திருக்கக் கூடாது..
அழுத்தம் குறைந்து
வெளியேறும் வேளை..
மிச்சத்தையும் துடைத்திருக்கலாம்..
நாசம் செய்யப்படாத நினைவுகள்
நாசம் செய்ய ஆரம்பித்தன..
பனிக்கட்டியில் செய்த கத்தி போல
கூர்மையாக. மாறிவிட்டது..
இதயத்தில் உறைந்த காதல் தோல்வி...
எல்லாவற்றையும் கிழித்துக் கொண்டு
இப்போது மேலே எழும்புகிறது..
உச்சியில் ஒரு வெற்றிடம்..
பெருமூச்சாய் பாய்ந்து
மண்டை ஒட்டிலிருந்து விலகுகின்றது..
இனி பேசுவதற்கும் நினைப்பதற்கும்
ஒன்றுமில்லை..
கடைசி நினைவு இதுதான்..
எல்லோரும் என்னைச் சுற்றி
அழுது கொண்டு...
ஒரு முகம் தென்படவில்லை...
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.